MAASSLUIS – Na een korte stop vanwege de kerstvakantie is het tijd voor de 2e seizoenshelft. Door de mooie 2e plek in de najaarscompetitie is Under 12-2 een niveautje hoger ingedeeld. Dik verdiend want er werd maar tweemaal verloren door het team, en beide keren was het tegen Waterdragers. En laat dat nou net de tegenstander zijn geweest voor de 1e wedstrijd. De eerste seizoenshelft werd er ruim verloren thuis en nipt uit met twee punten. Dus gebrand op een goed resultaat begonnen de Eagles aan de wedstrijd. Met ook Stijn weer voorzichtig voor twee periodes in de gelederen. De Eagles begonnen erg sterk aan de wedstrijd, heel veld verdedigen en de tegenstander niet onder het bord laten komen. Want aldaar waren ze veel langer en hadden ze alle rebounds. Dit ging heel goed want na twee periodes stond het 17-8 voor Under 12-2. De derde periode helaas een inzinking en met een 0-9 periodestand stond het opeens weer gelijk. Heel veld verdedigen kost natuurlijk veel energie maar is wel het recept om deze tegenstander te verslaan. Einde 1e helft stond het, nadat het af en toe door matig fluitende scheidsrechters bijna te hard werd, 22-25 voor Waterdragers.
Maar de Eagles laten zich niet kennen en met drie punten achterstand is er ook nog niks aan de hand. Een goede warming-up voor de 2e helft (en verwondering over de speeltuin aan de andere kant) zorgde er voor dat de Eagles weer uit de startblokken schoot. Want na de 5e periode stonden de Eagles weer voor met 33-27. Het bleek in de 2e helft stuivertje wisselen want de 6e periode was dik voor de Nieuwerkerkse ploeg; 2-14 en 35-41. En vervolgens de 7e periode was met 11-0 weer voor de Eagles. Zou de overwinning dan dit keer gaan lukken voor de Eagles? Helaas nu ook nog niet want een driepunter en een tweepunter van de Waterdragers zorgden er voor dat het weer gelijk was, 46-46. Een rommelige laatste fase en geen fatsoenlijke aanvallen meer aan beide kanten zorgden voor een puntendeling.
We komen steeds dichterbij de winst tegen deze tegenstander. Hard gestreden en een punt, die stijgende lijn blijft er inzitten. De uitwedstrijd weer een poging, bij winst een traktatie van de coach.
De tweede wedstrijd was vandaag tegen Hurricanes. Wederom een eerste team van toch een gerenommeerde club uit de omgeving. Dus maar eens afwachten wat voor een niveau dit team heeft. Want zij speelden vorige seizoenshelft twee klasses hoger. De aanloop naar de wedstrijd was nogal bewogen want de een na de andere viel deze week om. Een selectie van elf man, maar met moeite kwamen we tot vijf op de training. (Wel fijn dat Elin weer een keer mee kon doen!). Dus maar afwachten hoeveel er bij de wedstrijd zouden zijn. Dit bleken er uiteindelijk zes te zijn omdat Jesse en Feike gelukkig weer (soort van) beter waren. Helaas had Stijn een terugval dus die kon er niet bij zijn.
De start van de wedstrijd was gewoon helemaal prima, want na twee periodes van goede verdediging (overigens aan beide kanten) was het 6-6. Daarna nam nummer 12 van Hurricanes wat meer de regie in handen en eigenhandig zorgde hij voor de voorsprong van 6-17 na de derde periode. Deze nummer twaalf zou uiteindelijk met maar liefst 30 punten eindigen. Helaas werd de 1e helft opgeschrikt door een harde valpartij van Feike na een actie naar het bord. Met ogenschijnlijk veel pijn in z’n arm bleef hij liggen en de Haydnlaan was even stil. Gelukkig was z’n vader er en hielp een supporter van de tegenstander (die verpleegster is) hem. Nogmaals hartelijk dank aan haar! Feike kon niet verder en ging naar huis. Dus toen waren er nog vijf. Sverre ging later ook nog hard onderuit, even was er weer schrik. Maar na een aai over de bol en opgedroogde tranen ging die stoer verder.
De tweede helft bestond dan ook voornamelijk uit hard werken in de verdediging, plezier hebben en acties durven te maken naar de basket. Dit ging eigenlijk heel behoorlijk. Van 10-21 bij rust werd het 23-50 aan het einde. Helemaal geen schande met zo een uitgedunde selectie.
Hopelijk zijn de zieken volgende week er weer bij, en valt de schade bij Feike mee. Volgende week namelijk een uitwedstrijd (behalve voor de coach) bij het sterke BOB. Tot dan!