Wedstrijdverslagen

Green Stars MU14 wint toernooi

DSCN2273ENSCHEDE – Afgelopen zaterdag vertrokken de MU-14 na het behalen van het kampioenschap tegen de River Trotters richting Enschede voor het tweedaags Amical toernooi.
Na een lange autorit kwamen de meiden, Manon, Leila,  Gabriëla, Josje, Emmely, Eva en Kaja aan bij de Diekmanhal. Vanuit de warme auto zo het veld op.
De eerste wedstrijd tegen Cady-73 was vanwege onze afwezigheid verloren verklaart. Tijdens de tweede wedstrijd tegen het Amicalteam bleek de adrenaline van de kampioenswedstrijd nog niet verdwenen. In de 2x twaalf minuten doorlopende tijd ( geen time outs, doorlopende wissels ) werd het Amicalteam met grote cijfers verslagen. Na deze voor onze meiden eerste gewonnen wedstrijd stond om 18.30 uur BBC Grengewald uit Luxemburg op het programma. Volgens de meiden natuurlijk een eitje…. Martin en ik hadden een zware dobber aan het motiveren van de dametjes….niet dus. Ook Grengewald liep zich stuk op het fanatisme van de kampioenen.
Voor de meeste basketballers is het spelen van wedstrijdjes van 2x twaalf minuten iets wat ze niet of nauwelijks meemaken. Normaal gesproken vraagt spelen zonder rustpunten (vrij worpen, time-outs) van spelers het  inzicht om het tempo in het spel zelf te bepalen. Voor onze meiden totaal geen issue…die denderen gewoon in de eerste 12 minuten over de tegenstander heen.
Daarna begon voor de dames het grote genieten: eindelijk douchen, optutten en zorgen dat die ouders verdwijnen….
Na de slaapplaatsen ingericht te hebben in de sporthal, vertrokken de ouders (Martin en Linda Uitterlinden, Jaqueline Kauffeld en Helma van der Wijden) richting Enschede centrum.
De meiden hebben vervolgens de hele avond/nacht doorgebracht met kletsen, jongens bekijken, beoordelen, testen?? en dat alles natuurlijk zonder te slapen!

De volgende morgen stonden er een 7tal niet zo frisse dames klaar voor de eerst wedstrijd tegen de nog onbekende Cady-73 meiden. Als Kees de meiden iets geleerd heeft, is het wel bloedstollende fanatisme, vechtlust en doorzettingsvermogen. Cady-73 werd ondanks het tekort aan slaap op de slotdag het eerste slachtoffer.
Het niet slapen ging toch langzamerhand zijn tol eisen. Ondanks de vele aandacht van de jongens, de meiden waren ook hierin kampioen, vielen hier en daar de oogjes dicht tussen de wedstrijden door. De vermoeidheid was te zien aan het begin van de tweede wedstrijd tegen Amical….We werden op achterstand gezet maar na de eerste twaalf minuten hadden de dames daar genoeg van en werd de turbo aangezet. Nog een te winnen wedstrijd te gaan en dan was ook deze toernooiwinst binnen. Om half vier moesten de meiden voor de laatste wedstrijd tegen Grengewald aantreden. Grengewald kon bij winst het toernooi ook nog winnen, dus er stond wat op het spel…dachten we. Tijdens onze peptalk reageerden de meiden met “winst is toch niet zo belangrijk””ik ben moe, moet deze wedstrijd echt doorgaan”. Kortom….het kon nog spannend worden. Echter…zodra de scheids de bal opgooide bij aanvang van de wedstrijd, hoefden Martin en ik niets meer te doen. De bal was gewoon in ons bezit en in no time stonden we 12-0 voor. Uiteindelijk werd de laatste wedstrijd met 48-8 gewonnen.

DSCN2274Het was een toptoernooi en wat een geweldig stel meiden waren er bij dit weekend.
In de guard lijn super onvermoeibare Manon en Gabriëla die met hun pressie  keer op keer balwinst opleverde.
Eva die met haar lengte heel veel verdedigende en aanvallende rebounds had en makkelijk tot scoren kon komen.
Emmely die met haar inzet en loopvermogen in de aanval ruimte kreeg om te scoren.
Josje die altijd vrij staat, makkelijk scoort en heel veel breaks loopt.
Dan hebben we nog Leila, de meest onverstoorbare powerforward/center die werkelijk zonder enig spoortje van onzekerheid de bucket voor haar opeiste. Geweldig om te zien en volop scorend.
Tot slot Kaja, die ondanks haar blessures er wel het hele weekend bij was, haar teamgenoten onvermoeibaar aanmoedigde en fysiek een steun in de rug was voor de meiden.

Om 1615 uur werd de trofee opgehaald en konden we weer naar huis. Nog nooit was het zo snel stil in de auto’s .
Het wat een geweldige afsluiting van een enerverend en succesvol seizoen.

Afgelopen zaterdag vertrokken de MU-14 na het behalen van het kampioenschap tegen de River Trotters richting Enschede voor het tweedaags Amical toernooi.

Na een lange autorit kwamen de meiden, Manon, Leila,  Gabriëla, Josje, Emmely, Eva en Kaja aan bij de Diekmanhal. Vanuit de warme auto zo het veld op.

De eerste wedstrijd tegen Cady-73 was vanwege onze afwezigheid verloren verklaart. Tijdens de tweede wedstrijd tegen het Amicalteam bleek de adrenaline van de kampioenswedstrijd nog niet verdwenen. In de 2x twaalf minuten doorlopende tijd ( geen time outs, doorlopende wissels ) werd het Amicalteam met grote cijfers verslagen. Na deze voor onze meiden eerste gewonnen wedstrijd stond om 18.30 uur BBC Grengewald uit Luxemburg op het programma. Volgens de meiden natuurlijk een eitje…. Martin en ik hadden een zware dobber aan het motiveren van de dametjes….niet dus. Ook Grengewald liep zich stuk op het fanatisme van de kampioenen.

Voor de meeste basketballers is het spelen van wedstrijdjes van 2x twaalf minuten iets wat ze niet of nauwelijks meemaken. Normaal gesproken vraagt spelen zonder rustpunten (vrij worpen, time-outs) van spelers het  inzicht om het tempo in het spel zelf te bepalen. Voor onze meiden totaal geen issue…die denderen gewoon in de eerste 12 minuten over de tegenstander heen.

Daarna begon voor de dames het grote genieten: eindelijk douchen, optutten en zorgen dat die ouders verdwijnen….
Na de slaapplaatsen ingericht te hebben in de sporthal, vertrokken de ouders (Martin en Linda Uitterlinden, Jaqueline Kauffeld en Helma van der Wijden) richting Enschede centrum.

De meiden hebben vervolgens de hele avond/nacht doorgebracht met kletsen, jongens bekijken, beoordelen, testen?? en dat alles natuurlijk zonder te slapen!

 

De volgende morgen stonden er een 7tal niet zo frisse dames klaar voor de eerst wedstrijd tegen de nog onbekende Cady-73 meiden. Als Kees de meiden iets geleerd heeft, is het wel bloedstollende fanatisme, vechtlust en doorzettingsvermogen. Cady-73 werd ondanks het tekort aan slaap op de slotdag het eerste slachtoffer.

 Het niet slapen ging toch langzamerhand zijn tol eisen. Ondanks de vele aandacht van de jongens, de meiden waren ook hierin kampioen, vielen hier en daar de oogjes dicht tussen de wedstrijden door. De vermoeidheid was te zien aan het begin van de tweede wedstrijd tegen Amical….We werden op achterstand gezet maar na de eerste twaalf minuten hadden de dames daar genoeg van en werd de turbo aangezet. Nog een te winnen wedstrijd te gaan en dan was ook deze toernooiwinst binnen. Om half vier moesten de meiden voor de laatste wedstrijd tegen Grengewald aantreden. Grengewald kon bij winst het toernooi ook nog winnen, dus er stond wat op het spel…dachten we. Tijdens onze peptalk reageerden de meiden met “winst is toch niet zo belangrijk””ik ben moe, moet deze wedstrijd echt doorgaan”. Kortom….het kon nog spannend worden. Echter…zodra de scheids de bal opgooide bij aanvang van de wedstrijd, hoefden Martin en ik niets meer te doen. De bal was gewoon in ons bezit en in no time stonden we 12-0 voor. Uiteindelijk werd de laatste wedstrijd met 48-8 gewonnen.

 

Het was een toptoernooi en wat een geweldig stel meiden waren er bij dit weekend.

In de guard lijn super onvermoeibare Manon en Gabriëla die met hun pressie  keer op keer balwinst opleverde.

Eva die met haar lengte heel veel verdedigende en aanvallende rebounds had en makkelijk tot scoren kon komen.

Emmely die met haar inzet en loopvermogen in de aanval ruimte kreeg om te scoren.

Josje die altijd vrij staat, makkelijk scoort en heel veel breaks loopt.

Dan hebben we nog Leila, de meest onverstoorbare powerforward/center die werkelijk zonder enig spoortje van onzekerheid de bucket voor haar opeiste. Geweldig om te zien en volop scorend.

 Tot slot Kaja, die ondanks haar blessures er wel het hele weekend bij was, haar teamgenoten onvermoeibaar aanmoedigde en fysiek een steun in de rug was voor de meiden.

 

Om 1615 uur werd de trofee opgehaald en konden we weer naar huis. Nog nooit was het zo snel stil in de auto’s .

Het wat een geweldige afsluiting van een enerverend en succesvol seizoen.   

Comment here